DALMATYŃCZYK

Rasa zyskała szczególną popularność dzięki disneyowskiej produkcji 101 dalmatyńczyków i filmowi aktorskiemu o tym samym tytule oraz jego kontynuacjom.

RYS HISTORYCZNY
Psy te w średniowiecznej Dalmacji wykorzystywane były jako gończe, a później, w XVII wieku jako obronne. W XVIII wieku sprowadzone do Wielkiej Brytanii. Zanim jednak dotarły do Anglii, odbyły długą podróż poprzez kraje basenu Morza Śródziemnego, gdzie trafiły z Dalmacji pod nazwą wyżły regusańskie lub legawce dalmatyńskie, a następnie z Francji jako psy galicyjskie dotarły na Wyspy Brytyjskie.
Dalmatyńczyk jest hodowany przede wszystkim jako pies rodzinny i do towarzystwa. Wykazuje wysoki stopień przywiązania do członków rodziny, dobrze czuje się w towarzystwie dzieci. Jego rozliczne talenty pozwalają jednak na wykorzystywanie go także w innych celach – w USA w służbach celnych, we Francji zaś do… poszukiwania trufli.
Sporą uciążliwością może być linienie, które u tej rasy trwa praktycznie przez cały rok. Z tego względu należy systematycznie wyczesywać psa.
Dalmatyńczyk uwielbia ruch i przestrzeń, jest bardzo wytrzymały. Chętnie towarzyszy biegaczowi, rowerzyście czy jeźdźcowi.

CHOROBY
•Głuchota
•Uczulenia
•Piasek nerkowy
•Kamienie nerkowe

Pies, który nawet posiada niepożądane cechy charakteru, ale jest umiejętnie prowadzony i wychowywany od szczenięcia, da swojemu właścicielowi ogromną porcję przyjemności i radości w życiu. Proszę pamiętać, że nie jest to rasa dla ludzi mało ruchliwych i niekonsekwentnych. Z dalmatyńczykiem musimy nie tylko rozmawiać i biegać na długie spacery, ale też nie zostawiać go samego w domu na 8 czy 10 godzin.