HISTORIA RASY
Z punktu widzenia kynologii rasa narodziła się dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Długo pozostawała w cieniu innych, bardziej okazałych psów górskich, takich jak bernardyn. W owych czasach warunkiem psiej urody był potężny wzrost i imponująca waga. W 1899 roku w kantonie, w którym leży Berno, utworzono Związek Kynologiczny pod nazwą "La Berna". Członkowie tego stowarzyszenia zorganizowali pierwszą wystawę psów. Zgromadziła 320 psów różnych ras, wśród których znaleźli się trzej przodkowie współczesnego nam berneńczyka. Wygląd i charakter berneńczyka stopniowo ulepszano. W 1949 roku zastosowano domieszkę krwi nowofunlanda, aby jego szacie dodać czerni, a charakterowi uległości.
Berneńczyk jest psem bardzo bliskim człowiekowi, zawsze chętnym służyć mu z zapałem. Przez wieki był używany do pilnowania stad bydła i jako stróż gospodarstw.
Niekłopotliwy, ujmujący, uczuciowy i przyjazny, potrafi być użyteczny w wielu sytuacjach i sprawia mu to niewątpliwą przyjemność. Jako pies wiejski zachował silnie rozwinięty instynkt terytorialny. Choć wcale nie jest psem obronnym, doskonale sprawdza się jako dobry stróż. Jest nieufny wobec intruzów, ale nie agresywny.
Pogoda ducha i wielkie oddanie predysponują go do prac użytkowych, lecz największą przyjemność sprawia mu towarzyszenie swemu panu. Choć jest duży, potrafi zachowywać się tak spokojnie, że zapomina się o jego obecności. Nic dziwnego, że z tyloma zaletami wiedzie prym wśród molosów w typie górskim. Berneńczyk jest cenionym psem do towarzystwa, o miłym i przyjaznym usposobieniu. Doskonale czuje się w grupie ludzi, szczególną sympatią darzy dzieci. Potrafi dostosować się do trybu życia każdej rodziny.
Choroby:
•dysplazja stawu biodrowego- prowadzą do znacznej ułomności ruchowej
•entropia i endotropia- czyli podwinięcie lub wywinięcie powieki, może doprowadzić do zapalenia spojówek
•skręt jelit- dochodzi do niego w przypadkach podawania posiłków raz dziennie. Psy o tak dużej masie powinny być karmione dwa razy dziennie
Berneńczyk jest inteligentny, chętnie uczy się nowych rzeczy. Ma silny charakter, bywa uparty, dlatego naukę należy rozpoczynać wcześnie i uzbroić się w cierpliwość. Bardzo ważna jest konsekwencja i urozmaicenie ćwiczeń. Ten pies nie lubi monotonii, a wykonywanie stale tych samych poleceń bardzo go nuży.
0 komentarze:
Prześlij komentarz